Wybór komina to nie tylko kwestia efektywności ogrzewania, ale także naszego bezpieczeństwa. Wybór systemów kominowych jest dość duży, ale też ściśle warunkowany przeznaczeniem. Przybliżamy rodzaje systemów kominowych.
Kominy zewnętrzne montuje się do zewnętrznej ściany budynku. W jednym kominie może się znajdować kilka osobnych przewodów. Systemy kominowe z wkładem ceramicznym mogą mieć modułową budowę, która ułatwi ich montaż. Kominy stalowe oferowane są w postaci gotowych wkładów oraz złożonych systemów kominowych.
Kominy i systemy kominowe podlegają normom określonym w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W tym akcie prawnym znaleźć można zapisy dotyczące m.in. wysokości przewodów, ich przekroju oraz dopuszczalnych w stosowaniu materiałów.
Przewody kominowe należy prowadzić pionowo (dopuszczalne jest 30 stopniowe odchylenie od pionu na odcinku do 2 m). Dla kotłów o mocy do 35 kW, efektywna wysokość komina (mierzona od przerywacza ciągu do wylotu ponad dach) wynosi przynajmniej 4 m. Także przekrój przewodu oblicza się i dostosowuje w zależności od mocy i rodzaju kotła. Komin w całej swojej długości nie może mieć przewężeń, a jego powierzchnia wewnątrz musi być gładka. Materiały dopuszczone do wykonywania kominów to wyroby budowlane charakteryzujące się niepalnością i odpornością na ogień nie krótszą niż 60 minut. Powyższe wytyczne dotyczą zarówno kominów budowanych w sposób tradycyjny, jak i dostępnych na rynku gotowych systemów kominowych.
Praktyczna wiedza: Jak poprawić ciąg w kominie - możliwe rozwiązania
Kanały kominowe w zależności od przeznaczenia
Przeznaczenie kominów jest najbardziej zasadniczym kryterium ich podziału. Ze względu na funkcję, jaką kanał kominowy ma pełnić rozróżnia się:
- przewody dymowe przeznaczone do odprowadzania dymu wytwarzanego przez kotły na paliwa stałe (w tym kominki);
- przewody spalinowe przeznaczone do odprowadzania spalin wytwarzanych przez kotły na paliwa płynne (olej opałowy i gaz); powinny charakteryzować się większą odpornością na zawilgocenie niż przewody dymowe, gdyż spaliny są chłodniejsze od dymu;
- przewody wentylacyjne przeznaczone do wymiany i zapewnienia odpowiedniej cyrkulacji w pomieszczeniach; prawidłowa wentylacja grawitacyjna jest szczególnie wymagana w łazienkach, kuchniach oraz w pomieszczeniach poddasza.
Uwaga! W jednym kominie można zlokalizować kilka przewodów, np. dymny, spalinowy i wentylacyjny. Przy czym zabronione jest wykorzystywanie każdego z nich w sposób zbiorczy (do jednego przewodu można podłączyć tylko jedno urządzenie). Do przewodu spalinowego nie wolno podłączać typowych kominków.
Systemy kominowe w zależności od materiału, z którego są wykonane
Uwzględniając materiał, z którego wykonany jest komin można rozróżnić dwie grupy tych elementów budowlanych: kominy tradycyjne (murowane) i gotowe systemy kominowe przeznaczone do zmontowania w miejscu ich lokalizacji. Wyróżnia się tu:
- kominy murowane powstające w sposób tradycyjny z cegły ceramicznej, cegły licowej, klinkierowej, pustaków ceramicznych;
- kominy betonowe powstające z betonowych kształtek (kształtki wykonuje się z lekkiego betonu na bazie keramzytu);
- kominy ceramiczne składające się najczęściej z dwóch warstw, pomiędzy którymi podczas montażu umieszcza się otulinę z wełny mineralnej; warstwa wewnętrzna (wkład) to ceramika szamotowa lub kwasoodporna kamionka, warstwę zewnętrzną (obudowę) tworzy lekki beton;
- kominy stalowe oferowane są w postaci gotowych wkładów, złożonych systemów oraz kwasoodpornych przewodów giętkich, mają coraz szersze spektrum zastosowania i wciąż zyskują na popularności.
Dowiedz się też: Na co zwrócić uwagę, podczas remontu komina
Kominy w zależności od konstrukcji obudowy
W powyższym podziale uwzględnia się sposób wykonania i budowę ścian przewodów kominowych. W tym właśnie zakresie wyróżnić można:
- kominy jednowarstwowe, w których ściany przewodu są jednorodne, np. murowane z cegieł, cementowo – szamotowe, ze stali grubościennej, itp.;
- kominy wielowarstwowe, w których ściany kanału tworzy wiele warstw; do takich kominów zaliczyć można np. konstrukcje betonowe wyposażone w izolację termiczną i wewnętrzną okładzinę odporną na działanie spalin oraz najbardziej innowacyjne konstrukcje współosiowe, w których występują dwa przewody (wewnętrzny odprowadzający spaliny i zewnętrzny dostarczający powietrze do komory spalania).
Kominy w zależności od ich usytuowania
Kominy można sytuować wewnątrz budynków, na ich ścianach zewnętrznych lub budować jako konstrukcje niezwiązane z budynkiem. Odpowiednio rozróżniamy:
- kominy wewnętrzne lokalizowane w centralnej części budynku lub w powiązaniu z jego ścianą nośną;
- kominy zewnętrzne mocowane lub dobudowywane do zewnętrznej ściany budynku;
- kominy wolnostojące bez powiązania konstrukcyjnego z budynkiem.
Kominy w zależności od charakteru ich pracy
Kolejne kryterium podziału systemów kominowych to temperatura i ciśnienie, jakiemu są one poddawane podczas swej pracy. Pod tym względem rozróżnia się:
- kominy pracujące w trybie mokrym, czyli przewody odprowadzające spaliny np. z gazowych kotłów c.o., kotłów kondensacyjnych, itp., gdzie temperatura spalin wynosi 80 – 160 stopni Celsjusza;
- kominy pracujące w trybie suchym, czyli przewody dymowe od palenisk na paliwa stałe, gdzie temperatura spalin jest wyższa niż 160 stopni Celsjusza;
- kominy pracujące w nadciśnieniu, tj. w warunkach, gdzie ciśnienie wewnątrz komina jest wyższe niż ciśnienie atmosferyczne;
- kominy pracujące w podciśnieniu, tj. w warunkach, gdzie panuje sytuacja odwrotna od przedstawionej powyżej i mamy do czynienia z tzw. ciągiem grawitacyjnym.
Zobacz koniecznie: Błędy przy budowie komina - tak NIE rób
Przekroje i różnorodność zastosowania systemów kominowych
Dostępne na rynku i dopuszczone prawnie do obrotu systemy kominowe mogą mieć dwojakie zastosowanie. Można bowiem tworzyć z nich zupełnie nowe kanały lub poddawać renowacji stare i często mocno już zużyte kominy.
Ze względu na przekrój rozróżnia się kominy:
- prostokątne;
- okrągłe;
- owalne.
Do renowacji najczęściej stosuje się ostatni z wymienionych kształtów systemów kominowych. Są to wkłady, które dają się łatwo umieścić w prostokątnych kanałach, nie zawężając ich aż tak bardzo, jak miałoby to miejsce w przypadku zastosowania wkładów okrągłych.