Odległość przewodów dymowych od palnych elementów konstrukcji budynku jest uregulowana przepisami Prawa Budowlanego. Jeśli elementy konstrukcji nie są osłonięte należy zachować odstęp 30 cm pomiędzy nimi, a kominem. Odległość tę można zmniejszyć do 15 cm osłaniając elementy konstrukcji tynkiem na zbrojonej siatce lub innym materiałem ogniochronnym o grubości minimum 2,5 cm. Omawiana odległość wydaje się pozostawać bezzasadna w przypadku dużo bezpieczniejszych i posiadających własną izolację ognioodporną – kominów systemowych. Prawo jednak nie rozgranicza przewodów dymowych na tradycyjne, murowane z cegły i te bardziej nowoczesne. Zapis w powyższym zakresie obowiązuje od 2002 roku i, jak dotychczas – nie wprowadzono do niego żadnych zmian, które pozwalałyby sytuować kominy inaczej.

Zatkane kominy i kanały wentylacyjne, zabrudzona odchodami elewacja oraz dach, wirusy i choroby oraz odgłosy dochodzące niemal znad głowy to tylko niektóre uciążliwości jakie mogą powodować ptaki gnieżdżące się pod naszymi dachami. Niestety, w wielu przypadkach kłopoty z niechcianymi lokatorami mamy na swe własne życzenie. Ptaki dostają się bowiem pod dachy budynków poprzez niewykończony odpowiednio okap lub poprzez niezabezpieczone otwory wentylacyjne. Do wykończenia okapów stosuje się podbitkę dachową, zaś wloty powietrza zabezpiecza specjalnymi kratkami lub siatkami. Wydatki te nie są wygórowanymi w skali całej budowy, a skutecznie chronią przed zagoszczeniem pod naszym dachem nieproszonych gości.